Dziedzina: Taksonomia i biogeografia

W Zakładzie Paleooceanologii realizowane są następujące zagadnienia badawcze:

Hodowla mikroglonów z morskiej strefy brzegowej, bioróżnodność i biogeografia zespołów okrzemkowych morskiej strefy litoralnej

Dąbek P., Witkowski A., Bornman T.G., Górecka E. 2015. Marine epiphytic diatom assemblages from the Atlantic coast of South Africa. Sixth European Phylogical Congress; 23-29.08.2015, Londyn, Wielka Brytania

Górecka E., Wąchnicka A., Witkowski A. 2014. Amphora rich diatom assemblage from Eastern Cape Province (South Africa) coastal estuaries. 28th Congress of the Phycological Society of Southern Africa, 13-17.01.2014, Melkbosstrand, RPA

Witkowski A., Riaux-Gobin C., Bemiasa J., Bemanaja E., Dąbek P., Górecka E., Krzywda M., Li Ch. 2014. Investigations on diversity and biogeography of the diatom assemblages from the Island of Nosy Be (NW Madagascar, Indian Ocean). 23rd International Diatom Symposium, 07-12.09.2014, Nanjing Institute of Geography & Limnology, Chinese Academy of Sciences, Chiny

Dąbek P. 2014. Ecophysiological studies on marine diatom Odontella aurita (Lyngbye) Agardh from Langebaan Lagoon, Western Cape Province, South Africa. 28th Congress of the Phycological Society of Southern Africa, 13-17.01.2014, Melkbosstrand, RPA

Dąbek P., Witkowski A., Li Ch., Ashworth M., Gomes A., Goncalves V. 2015. A new cymatosiroid diatom taxa from the Atlantic Ocean coasts. 9th Central European Diatom Meeting; 10-13.03.2015, Bremerhaven, Niemcy

Lange-Bertalot H., Bak M., Witkowski A., Tagliaventi N. 2011. Eunotia and some related genera. w: Lange- Bertalot H. (red.), Diatoms of the European Inland Waters and Comparable Habitats 06, 747 pp.

Książka zawiera opisy i ilustracje 192 taksonów. Wymieniono, bądź szczegółowo omówiono 419 taksonów z rodziny Eunotiaceae (w tym synonimy). Eunotia należy do najbardziej znanych i najbogatszych w gatunki rodzajów. Jest to rodzaj dość jednorodny w porównaniu do innych bogatych rodzajów. Ograniczenie siedlisk do słodkowodnych  i prawie wyłącznie oligosaprobowych, jest unikalną cechą ekologiczną tego rodzaju, który zajmuje 3 miejsce pod względem liczebności w tego typu siedliskach, zaraz po Nitzschia i Pinnularia. Gatunki Eunotia odgrywają ważną rolę jako biowskaźniki w monitoringu wód.

Obszar badań obejmował większość krajów Europy, w tym w europejską część Rosji, Grenlandię i kilka archipelagów Arktyki i innych, np. Makaronezja. Badania wykazały, że w Europie występuje 105 znanych taksonów z rodzaju Eunotia i 54 nowych, w tym cztery, które dopiero niedawno zostały oddzielnie opublikowane. Ponadto osiem taksonów nowych dla nauki pochodzi z innych niż Europa obszarów Holarktyki. W szczególności porównano występowanie Eunotia w holarktycznej części Ameryki Północnej i w Europie. Prawdopodobnie ponad 80% taksonów Eunotia występujących w Europie żyje również w Ameryce Północnej. W przeciwieństwie do tej holarktycznej zgodności, w Paleo- i Neotropiku występują zupełnie inne taksony z rodziny Eunotiacae i ich bogactwo jest dużo większe. Dwa lokalne hotspoty wysokiej różnorodności gatunkowej Eunotia, jeden w fińskiej Laponii, drugi w Nowej Szkocji w Kanadzie, są miejscem występowania odpowiednio 70 i 73 taksonów. Ten zaskakujący wynik pokazuje, że lokalna różnorodność gatunków z rodzaju Eunotia może być znacznie wyższa, niż w regionalnie zróżnicowanych rejonach w wielu krajach europejskich.

Książka zawiera klucze do identyfikacji, jak również bogatą ikonografię, które pozwolą na oznaczenie zarówno europejskich gatunków, jak również występujących w innych rejonach Holarktyki.